ستاره

آرزو دیشب متوجه شدی که در بیابان راه را گم کرده بودیم و اگر عمویت نبود و ستاره شناسی  نمی‌دانست، همانطور در بیابان سردرگم می‌ماندیم.

نه گوشی‌ها آنتن می‌دادند و می‌شد به کسی زنگ زد و نه کسی از آن نزدیکی‌ها رد می‌شد، اما عمویت به آسمان نگاه کرد، به ستاره‌ها و گفت باید از کدام طرف برویم و راه را درست هم نشان داده بود.

زیبای من، در زندگی هم همینطور است، گاهی راه را گم می‌کنیم و به جای اینکه به بهشت برویم راه جهنم را در پیش می‌گیریم،‌ آن وقت است که باید بیشتر به حرف‌های امامانمان گوش کنیم.

همیشه باید گوش کنیم‌ها اما آنوقت‌ها بیشتر باید گوش کنیم.

اما امامی که ما بیشتر از همه باید به حرف‌هایش گوش کنیم، به او فکر کنیم و برایش دعا کنیم امام زمان است که زنده اند و حاضر اما ما نمی‌توانیم ببینیمش!

هستی من، هر وقت فکر کردی راهی را اشتباه می‌روی از او کمک بخواه!