جمکران

دیشب را یادت هست که از عزیزت پرسیدی اینجا کجاست و او مانده بود که چه جواب بدهد!

دوست داشتم این سوالات را از من و بابایت می پرسیدی که اینطور عزیز هول نکند، اما خوب جوابت را داد.

گفت جمکران است و تو پرسیدی برای چی آمدیم؟

گفت آمدیم که یاد امام زمان را زنده نگه داریم

دوباره تو سوال کردی:‌یعنی چی

ماند چه بگوید

من به کمکش آمدم، گفتم وقتی کسی به مسافرت رفته باشد تو به جاهایی که او بوده می‌روی و یادش می‌کنی، مخصوصا اینکه خودش گفته باشد به اینجاها بیایید. مسجد جمکران هم از آن طور مکان‌هاست و امام سفارش کرده اند که به اینجا بیاییم.

پرسیده بودی: امام کیست؟

دخترم مگر فراموش کردی همان که قبلتر به تو گفته بودم. اگر به مهمانی بروی و جایی را نشناسی چشمت به دهان من و بابایت است، در این دنیا امام‌ها هم اینگونه‌اند. ما جایی را نشناسیم به دهان امامانمان نگاه می‌کنیم.

اما امام‌ها بعد از مدتی از دنیا رفته‌اند، مثل مادر من که هنوز تو نیامده بودی از دنیا رفت.

اما یک امام هنوز زنده اند ولی هر کسی نمیتواند ایشان را ببیند!

امروز آسمان را دیدی که ابری بود، از تو پرسیدم خورشید کجاست؟ گفتی پشت آن ابر! تو نمی‌دیدی اما می‌دانستی که خورشید پشت آن ابر است چون نورش می‌آمد و آنجا روشنتر از بقیه جاها بود.

امام زمان هم این‌طوری به ما کمک می‌کنند، چشم‌ها نمی‌بیند اما کمکشان هست، به فریادمان می‌رسند.

آرزوی من دعای فرج را بیشتر بخوان

دعای فرج

آرزوی من! امروز وقتی در بین مهمان ها دعای فرج را درست خواندی بعد هم دستهای کوچکت را به صورتت کشیدی انگار همه ی دنیا را به من داده اند

اما ناراحت شدم که چرا برایت معنای دعای فرج را نگفته ام که موقع خواندن معنایش را هم با صدای زیبایت بگویی

همیشه از اینکه چطور برایت امام زمان را تعریف کنم نگران بودم و حالا هم نمیدانم چطور باید برایت تعریف کنم

همین حد می گویم همان حدی که موقع حفظ کردن دعا برایت گفتم

وقتی تو میخواهی در مهمانی بزرگی شرکت کنی چشمت به من و بابایت است که چه می کنیم

همه ی ما هم باید چشمانمان به امام زمانمان باشد که چه کاری را انجام دهیم و چه کاری را انجام ندهیم

اقایی که مهربان است و ما برای اینکه بیاید و همه ببینندش دعا میکنیم

دختر گلم به داشتنت افتخار میکنم.