آشتی

دخترم، دخترخاله ات اگر هم با تو دعوایش شد، قهرنکن. آشتی کن! نگذار بینتان کینه شکل بگیرد، بگویی دوستش ندارم، نمی‌خواهم دیگر بازی کنی، یاد بگیر که هیچوقت سعی نکنی کسی را دوست نداشته باشی!

یکبار تو آشتی کن، برایش مهربان باش، یکبار هم یاد بده که او با تو مهربان باشد و آشتی کند، اما نگذار بینتان قهر مداوم شود.

دوست نداشتنت را به چیزهایی بگیر که خدا دوست ندارد، به شیطان، به دشمنان امام زمانت، به همه ی دشمنان خدا!

قلب تسبیحی

آرزو! تسبیح های مختلف و متنوع زیاد هستند اما جنس بند تسبیح ها یکی نیست، یکی سفت و محکم است و دیگری استقامت کمتری دارد، بعضی ها هم جنسشان خوب است اما دانه های تسبیح مثلا از جنس سنگ است، شیشهِ سنگین است، باعث می شود که بند تاب نیاورد.

اما این دلیل نمی شود که تسبیح را بگیری و با آن زورآزمایی کنی!

دلبرکم تسبیح برای ذکر نام خداست، یادآوری نامش که آرامش بخش دل هاست.

آن تسبیحی که چند روز قبل خواستی از روی طاقچه برداری، قدت نمی رسید که ببینی گیر کرده است و بندش تاب نیاورد و دانه دانه روی زمین ریخت، هرچقدر که دانه ها را جمع کردیم به 100 نرسید.

بابایت گفت یکی جای آن می خریم و با این هر کار دوست داریم بکنیم و من برایت از آن تسبیح قلب درست کردم که هم در دستت باشد و بازی کنی و هم بدانی که اگر با تسبیح ذکر و یاد نام خدای مهربان را بگویی دلت شبیه همین قلب، به همین زیبایی و صد البته ظریفتر و زیباتر خواهد شد.

سفر

پرنیای من امروز بر سرمزار عزیزت، تو حواست به اشک های من بود و من دلتنگ او!

دختر زیبای من، زمانی می رسد که انسان باید از اینجا به یک سفر بی بازگشتی برود که فقط باید اعمالش را ببرد.

مثل سفری که چند روز قبل داشتیم. یادت هست، برف باریده بود و ماشین در برف گیر کرد و مجبور شدیم پیاده شویم! هیچ چیزی نمیتوانستیم ببریم، البته خدا با ما بود که همان نزدیکی ها منزل اشنایی پیدا کردیم و تا صبح فرداش مهمان شدیم. این سفر هم همانگونه است اما دیگر اشنایی نیست که پناهمان بدهد، فقط خودمان هستیم و کارهایی که کرده ایم.

اما وجود امام زمان مان می تواند راه گشای مشکلاتمان در دنیا باشد و به او فکر کردن و طبق فرمایشش عمل کردن میتواند راه را از چاه برایمان جدا کند. 

دلبرکم از امام زمانت بخواه که همیشه یادش را به تو هدیه کند و همیشه با ذکر نام او اعمال خوب جمع کنی، برای سفری که بازگشتی ندارد.