کادوی تولد

آرزوی من! دختر نازنیم از بابایت پرسیدی که جشن روز تولد مامان را چرا نمی گیریم؟ او هم زیر چشمی من را نگاه کرد چون مانده بود چه بگوید اما جواب خوبی داد، گفت: تولد بهانه ای برای دورهم شاد بودن است. به همان اندازه که در روز میلاد امامان معصوم خوشحال می شویم باید شادی کنیم و البته برای امامانمان بیشتر و تفاوت جشن میلاد آن ها با ما در این است که روز میلاد آن بزرگواران به حرمت مهربانی ای که دارند خودشان به ما کادو می دهند, گاهی سلامتی, گاهی پیشرفت در درس ها و کارها و خیلی چیزهای دیگر.

اما ماه صفر ماه حزن و اندوهی است که در آن میلاد امام موسی کاظم علیه السلام هم هست  و ما نمی دانیم که چگونه شادی کنیم. صورتمان در آن روز شاد است اما دلهایمان محزون از مصیبتی که بر امام حسین علیه السلام اتفاق افتاده است.

مادر تو هم در دی ماه به دنیا آمده, دی ماه که چندسالی است با ماه قمری(محرم و صفر) تلاقی کرده و ما نمی توانیم جشن بگیریم پس به خاطر ماه صفر، کادوی مادرت را یواشکی و در روز میلاد این  امام دادم.

عسلم میدانی که کادوی بابایت به من چیست؟ همان که هرسال به همراه هدیه های دیگر عضو ثابت کادوی روز تولد است و بیشتر به یاد اولین کادوی تولدی که به من داد, است.

به قول خودش در آن روز: عطر، که زدنش ثواب نماز را هفتاد برابر میکند.